برنامه نویسی کودکان و نوجوانان

کاپیتان کانگورو، کیشان در خانه گنج پرسه آموزش برنامه نویسی  می زد و با شخصیت های مختلفی مانند آقای جین سبز، خرس رقصنده، خرگوش بانی و مستر موس صحبت می کرد. هر برنامه پیامی مثبت و آموزشی برای بینندگان جوان ارائه می‌کرد، اما همیشه با طنز ملایم ارائه می‌شد. کاپیتان کانگورو سی سال در CBS ادامه داشت، سپس این برنامه شش سال دیگر در PBS اجرا شد. در آن زمان، کیشان شخصاً تمام تبلیغاتی را که در طول برنامه پخش می شد تأیید کرد تا مطمئن شود که محصولات برای کودکان خوب هستند.

ایجاد PBS

در طول دهه 1960، کارتون های متحرک شروع به تسلط بر برنامه های کودکان در شبکه های اصلی پخش کردند. ABC، NBC، و CBS)، به ویژه در صبح های شنبه. برخی از نمایش های اولیه شخصیت های ماندگاری مانند Bugs Bunny، Woody Woodpecker، Yogi Bear و Huckleberry Hound داشتند. اما تاکید این شبکه ها بر کارتون باعث افزایش نگرانی ها در مورد کیفیت برنامه های کودکان شد. منتقدان شکایت داشتند که کارتون‌ها  آموزش برنامه نویسی ارزش آموزشی ندارند، و اشاره کردند که کارتون‌ها اغلب شامل خشونت، شخصیت‌های کلیشه‌ای و پیوندهای تجاری (محصولاتی برای فروش هستند که به نوعی با برنامه مرتبط هستند). بسیاری از مردم احساس می کردند که این شبکه ها برنامه آموزشی کافی برای کودکان ارائه نمی دهند.

در سال 1967، کنگره ایالات متحده با تصویب قانون پخش عمومی، که بودجه دولتی را برای ایجاد یک سرویس پخش عمومی ملی تأمین می کرد، به نگرانی های فزاینده در مورد کیفیت تلویزیون پاسخ داد. برخلاف پخش تجاری، که در آن شبکه‌ها زمان تبلیغات را برای آموزش برنامه نویسی  کسب درآمد می‌فروشند، پخش عمومی از بینندگان فردی، کسب‌وکارها، موسسات خیریه و دولت فدرال بودجه دریافت می‌کند. عموم

سرویس پخش عمومی (PBS)

در روزهای اولیه تلویزیون، بسیاری از مردم بر این باور بودند که فناوری جدید می تواند به ابزاری ارزشمند برای اطلاع رسانی و آموزش بینندگان تبدیل شود. اولین قوانینی که بر صنعت تلویزیون تأثیر می گذارد، سعی می کرد اطمینان حاصل کند که تلویزیون از پتانسیل خود استفاده می کند. به عنوان مثال، قانون ارتباطات سال 1934 می گوید که امواج رادیویی که سیگنال های تلویزیونی را حمل می کنند متعلق به مردم آمریکا هستند. از آنجایی که پخش کنندگان تلویزیون از امواج عمومی برای پخش برنامه های خود استفاده می کنند، وظیفه دارند برنامه هایی را ایجاد کنند که در خدمت منافع عمومی باشد.

هنگامی که پخش تجاری در اواخر دهه 1940 شروع شد، ترکیبی از عوامل به سه شبکه قدرتمند (ABC، CBS و NBC) اجازه داد تا کنترل تعداد محدودی از کانال‌های فرکانس بسیار بالا (VHF) را که برای پخش تلویزیونی در دسترس هستند، در دست بگیرند. شبکه های سه بزرگ عموما به جای منافع عمومی، به منافع آموزش برنامه نویسی  خود خدمت می کردند. یعنی هر نوع برنامه ای را پخش می کنند که مخاطبان انبوه را جذب کند و درآمد تبلیغاتی ایجاد کند. تنها چند کانال در باند کمتر مطلوب فرکانس فوق العاده بالا (UHF) برای برنامه نویسی خدمات عمومی در نظر گرفته شد.

در سال 1967، کنگره ایالات متحده تلاش کرد تا با تصویب قانون پخش عمومی، کمبود برنامه های آموزشی و اطلاع رسانی در تلویزیون را برطرف کند. این اقدام شرکت پخش عمومی (CPB) را برای جمع آوری پول برای حمایت از تلویزیون و خدمات رادیویی عمومی ایجاد کرد. در سال 1969، CPB سرویس پخش عمومی (PBS) را تأسیس کرد، یک سازمان غیرانتفاعی ملی که برای ایجاد و توزیع برنامه های تلویزیونی در خدمت منافع عمومی طراحی شده است. در حالی که PBS یک شبکه رسمی نبود، در نهایت رشد کرد و بیش از 350 ایستگاه عضو در سراسر ایالات متحده را شامل شد. بسیاری از این ایستگاه ها خارج از کالج ها و دانشگاه ها کار می کنند. به جای فروش زمان تجاری برای کسب درآمد، ایستگاه های PBS از بینندگان فردی، مشاغل، موسسات خیریه و دولت فدرال بودجه دریافت می کنند.

PBS پخش خود را در اکتبر 1970 آغاز کرد. از همان ابتدا، ایستگاه های PBS انواع برنامه هایی را پخش می کردند که مخاطبان زیادی را برای جلب توجه شبکه های پخش تجاری جذب نمی کردند. نمایش‌های معمولی PBS شامل برنامه‌های آموزشی برای کودکان پیش‌دبستانی، برنامه‌های آموزشی درباره آشپزی و تعمیر خانه، برنامه‌های فرهنگی مانند تئاتر شاهکار، و اخبار و مستند می‌شود. در طول سال‌ها، PBS برنامه‌های بسیار مورد توجه کودکان مانند Sesame Street، Zoom را پخش کرده است! بارنی و دوستان، خواندن رنگین کمان، آرتور، و اتوبوس مدرسه جادویی.

در حالی که PBS تعدادی برنامه برنده جوایز را توسعه داده است،  آموزش برنامه نویسی اما بحث هایی را نیز ایجاد کرده است. سیاستمداران گهگاه سعی می کنند بودجه دولتی برای PBS را متوقف کنند و ادعا می کنند که باید بتواند از طریق کمک های مالی خصوصی به جای پول