برنامه نویسی کودکان و نوجوانان

توابع اجرایی

حافظه کاری Visuo-space

• خرده آزمون ضربه کلاس رباتیک کودکان به عقب Corsi Block (آزمون BVN). این آزمون مشابه خرده آزمون Forward Corsi Block Tapping بود ، اما با اندازه گیری حافظه کاری بصری-مکانی از کودک می خواست که نه تنها به خاطر بیاورد بلکه با لمس بلوک های نشان داده شده توسط آزمونگر به ترتیب معکوس

، اطلاعات مکانی-فضایی را نیز دستکاری کند. طولانی ترین دنباله بلوک ها که به ترتیب معکوس به درستی تکرار می شوند ، بازه به دست آمده را نشان می دهد و سپس به عنوان نمره نهایی آزمون (نمره دامنه 1-7) محاسبه کلاس رباتیک کودکان می شود (Bisiacchi و همکاران ، 2005).

• مسیرهای ماتریکس (BVS-Corsi). این آزمون حافظه کاری کلامی و فضایی-مکانی را با درخواست از کودک برای تعیین مقصد نهایی در یک ماتریس با گوش دادن به دنباله ای از مراحل مکانی که توسط آزمونگر خوانده شده و به تدریج طولانی تر شده است ، ارزیابی می کند. نمره نهایی مجموع پاسخهای صحیح بود ایرانیان سایبر (نمره دامنه 0-30) (Mammarella و همکاران ، 2008).

مهار پاسخ قبلی و کنترل تداخل

• خرده آزمون مهار (آزمون NEPSY-II). این آزمون توانایی مهار پاسخهای کلامی خودکار را به نفع پاسخهای غیر شهودی اندازه گیری می کند. اولین شرط اصلی (شرایط نامگذاری) بود. کودک باید دنباله ای از شکل های متناوب (مربع و دایره) را مشخص کند. در شرایط دوم ، یکی از موارد مهار ، کودک باید کلاس رباتیک کودکان

در هنگام حضور یک مربع "دایره" و هنگام حضور یک دایره "مربع" را نامگذاری کند. در این آزمون ، نمره با محاسبه تعداد خطاها (نمره دامنه 0-40) ، پاسخهای کلاس رباتیک کودکان خود تصحیح کننده

 (نمره دامنه 0-40) و زمان (نمره دامنه 0 "-240") هر دو شرط بدست آمد. تمام نمرات در تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (Korkman و همکاران ، 2007 ؛ Urgesi و Fabbro ، 2011).

• خرده آزمایش قورباغه کوچک (BIA). این آزمون توجه پایدار و توانایی مهار پاسخهای خودکار موتور را ارزیابی می کند. کودک باید دنباله ای از دستورات صوتی را گوش دهد: یک دستور "برو"

 ، که نشان می دهد کودک باید یک کلاس رباتیک بچه ها علامت گرافیکی را با مداد ایجاد کند ، و یک دستور "بدون رفتن" ، بسیار شبیه به دستور اول ، که نشان داد که کودک باید توالی گرافیکی را متوقف کند. تعداد پاسخهای صحیح شمارش شد (نمره دامنه 0-20) کلاس رباتیک کودکان (مارزوکی و دیگران ، 2010).